Darla Baker Imiona: Dahlia Alice
Nazwisko: Liddell
Data i miejsce urodzenia: 23 styczeń, Bristol UK
Rodzina:› Agnes Liddell; 37 - kobieta która spokojnie mogłaby ubiegać się o rolę siostry bliźniaczki Mortici Adams. Chłodna i dumna, o przenikliwym spojrzeniu identycznym, jak u jej córki, posiadająca duszę artystki i tatuaże będące wspomnieniami wątpliwej przeszłości. Córkę wychowuje sama, choć raz na jakiś czasu pojawiają się w ich życiu mężczyźni zostający na dłużej.
› Dylan Liddell; 23 - kuzyn Dahlii, wielki mędrzec i znany ćpun, najbardziej nieodpowiedzialny człowiek, jaki chodził po tej ziemi, dla panny Liddell niczym ojciec, brat i przyjaciel w jednym. Tak naprawdę nie jest spokrewniony z brunetką, został adoptowany gdy był jeszcze dzieckiem, mimo to bez trudu został najważniejszą osobą w życiu Dahlii.
Status społeczny: poniżej przeciętny
Wygląd: Generalnie ciężko jej zarzucić generalną brzydotę. Dziewczę średniego wzrostu, ledwie metr siedemdziesiąt mierzy, smukłe, o wąskich ramionach i talii. Choć niewiele jej brakuje, figury idealnej nie ma; piersi mogłyby być nieco większe, nogi, mimo, że długie to trochę krzywe, biodra też nieco za szerokie, przynajmniej według niej samej. Obojczyki za to ma ładne, odstające i dobrze widoczne. Cerę ma jasną, nie jakąś porcelanową czy mleczno-białą, tylko zwyczajnie jasną, gdzieniegdzie usianą pieprzykami. Twarz trójkątna, o wydatnych kościach policzkowych, herbaciane, pełne usta rzadko układają się w uśmiechu. To, co przede wszystkim zwraca uwagę w jej twarzy to oczy, umiejscowione pod łukami ciemnych brwi, chłodne i niepokojące, szaroniebieskie, wyjątkowo jasne. Dahlia podkreśla je ciemnym makijażem, czarnym eyelinerem bądź cieniami w odcieniach szarości i czerni. Jej włosy są długie, sięgające za łopatki, lekko pofalowane, w kolorze bardzo ciemnego brązu, niemal czerni. Zazwyczaj są rozpuszczone, niekiedy związane w niedbałego koka czy kłosa, dziewczyna raczej nie bawi się w wymyśle fryzury. Ubiera się specyficznie, nijak nie przejmując się tym, co inni mogą pomyśleć o jej stroju. Pończochy, dziurawe rajstopy, zakolanówki, martensy i botki w motocyklowym stylu, powyciągane bluzki wycięte po bokach tak, by odkrywały koronkowe staniki, flanelowe koszule, za duże męskie swetry i ramoneski ponabijane ćwiekami.
Charakter: Generalnie to bez kija nie podchodź. Zwykli, szarzy ludzie mogą liczyć z jej strony jedynie na przypadkowe muśnięcie znudzonym spojrzeniem podczas oględzin pomieszczenia, natomiast ci, którzy wzbudzą jej zainteresowanie mogą przygotować się na długie chwile konsternacji, kiedy będą bacznie obserwowani przeszywającym spojrzeniem panny Liddell. Prędzej niż szczerego śmiechu czy przyjacielskiego uśmiechu doczekasz się z jej strony pogardliwych spojrzeń i wrogich warknięć. Mimo, że dziewczyna pozytywnych uczuć pozbawiona nie jest, zdecydowanie łatwiej okazywać jej te negatywne. Na pierwszy rzut oka chłodna niczym góra lodowa, milczenie, beznamiętna mina i oziębłe spojrzenie sprawią, że nie prędko zdecydujesz się do niej zagadać. O rozmowy również z nią trudno, bo jeśli akurat nie odpowiada półsłówkami jak 'ta' czy 'mhm', to rzuca złośliwymi uwagami i ironicznymi tekstami. Z natury wredna i złośliwa jędza, niezwykle dumna i uparta, musi postawić na swoim za wszelką cenę, nawet gdy wie, że się myli. Dziwna z niej dziewczyna ogólnie rzecz biorąc, śmieje się z głupich rzeczy, które normalnie trudno uznać za choćby w najmniejszym stopniu zabawne, im mocniej kogoś lubi tym bardziej jest dla niego wredna, przywiązuje się szybko i na długo. Nihilistka, hedonistka i choleryczka, w dodatku marudna. Jej definicja dobrej zabawy zdecydowanie odbiega od tej słownikowej, jeśli gdzieś jest szansa na kłopoty z góry wiadomo, że Dahlia też tam będzie. Dziewczyna jest zdecydowanie zagubiona, choć ze wszystkich sił stara się pokazywać, że tak nie jest.
Zdolność: Dahlia posiada zdolność zmieniania fazy swoich molekuł, innymi słowy staje się niematerialna. Dzięki temu może przenikać przez ciała stałe, takie jak ściany czy meble, oraz chodzić w powietrzu. Przenikając przez urządzenia elektroniczne powoduje ich uszkodzenie, natomiast przechodzenie przez ludzi może doprowadzić nawet do ich omdlenia. Potrafi również czynić niematerialnymi inne osoby i przedmioty za pomocą dotyku.
Historia postaci: Wszystko zaczyna się od kobiety będącej bliźniaczo podobnej do Dahlii - jej matki. Właśnie mijał trzeci rok od kiedy Agnes Liddell uciekła z domu i wraz ze swoim chłopakiem Robbiem i jego zespołem wyjechali do Ameryki, by spełnić swój amerykański sen. Nie wszystko jednak szło zgodnie z planem, zamiast wielkich scen były małe, obskurne speluny, miejsce drogich szampanów zajęły tania wódka i kiepskiej jakości narkotyki. W końcu zdarzyło się to, co większość kobiet uznałaby na miejscu Agnes za kolejny problem, ona jednak przyjęła to jak prezent od losu - mianowicie wpadła, zaszła w ciążę. Spakowała rzeczy i bez słowa wyjechała, zostawiając za sobą Amerykę i niedojrzałego Robbie'go. Dotarła na Wyspy Brytyjskie i przy małej pomocy starych przyjaciół kupiła małe mieszkanie w Bristolu. W tym oto właśnie mieszkaniu wychowała się Dahlia. Przez większość czasu Agnes wychowywała ją samotnie, jednak raz na jakiś czas w ich życiu pojawiali się i mężczyźni. Przeróżni, jedni z tatuażami i zamiłowaniem do piwa, inni z ułożonymi włosami i krawatami. Jedni wytrzymywali miesiąc, drudzy parę miesięcy, nielicznym udawało się zostać na ponad rok, żaden jednak nie zostawał na stałe. Dahlia nie lubiła nigdy specjalnie żadnego z nich, uwielbiała za to przyjaciół jej mamy, którzy często wpadali do nich z wizytą, byli specyficznym towarzystwem, byli narkomani, tatuażyści, niespełnieni artyści i gwiazdy rocka. Nie specjalnie również przepadała za swoimi rówieśnikami, wydawali jej się zbyt dziecinni, wolny czas spędzała ze swoim o pięć lat starszym kuzynem Dylanem i jego kolegami. Dylan nigdy nie należał do odpowiedzialnych ludzi, raz ukradł z Dahlią kajak z jeziora, w którym później zjeżdżali ze schodów, innym razem zaczął swatać ją ze swoim kolegom ćpunem, a kiedy sam zaczął ćpać nie raz dał 'na spróbowanie' również kuzynce. Z wiekiem coraz więcej czasu spędzał w ośrodkach odwykowych, natomiast Dahlia znalazła sobie w jego zastępstwo parę normalnych koleżanek, uspokoiła się trochę. Psychiatra stwierdził u niej depresję, przez dłuższy czas leciała na antydepresantach, raz trafiła również do ośrodka psychiatrycznego na ponad miesiąc, z powodu problemów z odżywianiem. Dalej wiadomo, odkryła swoją moc, poszła do St. Bernard i jakoś sobie radę daje.
Klasa: IV
Bractwo: Sokół
Ciekawostki:; posiada trzy tatuaże: napis 'chaos is a friend of mine' pod zgięciem łokcia na lewej ręce, białego kruka na przegubie lewej ręki oraz słonia autorstwa Salvadora Dali na lewej stronie żeber
; jest leworęczna
; nigdy nie rozstaje się z zielonym mulinowym warkoczykiem przewiązanym przez prawy nadgarstek
; uzależniona od czerwonych lucky strike' ów i herbaty migdałowej
; ma tendencje do przesiadywania w różnych dziwnych miejscach, pod biurkami, na szafach, etc.
Narracja: trzecioosobowa.
Orientacja: heteroseksualna.
London Elite
